Prawa gejów w Libanie

Bary dla gejów w Libanie

Scena gejowska w Bejrucie powstała w 1998 roku dzięki Acid, obecnie legendarnemu klubowi tańca gejowskiego. Zamknął swoje podwoje w 2010 roku, ale jego dziedzictwo nadal wpływa na kulturę queer. Było to miejsce, w którym geje, głównie mężczyźni, mogli obściskiwać się ze sobą w miejscu publicznym w arabskim kraju.

Najdłużej działającym gejowskim barem w Bejrucie jest Bardo, bar, który pasowałby do wschodniego Londynu czy Hell's Kitchen. Bardo przyciąga modny, młodzieńczy tłum. Zobaczysz dobrze ubranych ludzi pijących i jedzących hipsterskie jedzenie (wołowina wasabi-limonka, halloumi itp.). W nocy staje się bardziej miejscem imprezowym.

Posh to największy klub gejowski w świecie arabskim. Chociaż jest nastawiony na mieszany tłum, większość klientów to geje. Spodziewaj się rave, R'n'B i techno. To duże miejsce z najnowocześniejszym nagłośnieniem, kulą dyskotekową i skąpo odzianymi tancerzami go-go. To rodzaj klubu gejowskiego, jaki można zobaczyć w dużym zachodnim mieście. Jedyną różnicą jest zasada „zakaz całowania”. Jeśli zaczniesz rozmawiać z hottie, będziesz musiał zdobyć ich numer i zapisać go na później („może do mnie zadzwoń”). Zasadą jest ochrona klubu przed nalotami policji. Gdy miejsce gejowskie staje się bardziej widoczne, staje się potencjalnym celem. Fakt, że w Bejrucie rozrastają się przestrzenie gejowskie, pokazuje, że rzeczy się zmieniają. Polityka „żadnego całowania” może zostać zniesiona w niezbyt odległej przyszłości.

Kultura gejowska w Libanie

Libański zespół indie Mashrou' Leila stał się główną gwiazdą ostatniej dekady. Są prawdopodobnie najbardziej znanym obecnie zespołem arabskojęzycznym. Marzycielski wokalista, Hamed Sinno, jest gejem. Jak zauważył Sinno, w regionie jest wielu liberałów. Na koncertach Mashrou' Leila w Libanie zobaczysz gejowskich fanów na widowni trzymających tęczowe flagi.

W odległych czasach Imperium Osmańskiego Zachód postrzegał Wschód jako bardziej dekadencki i bardziej liberalny pod względem seksualnym. Sherbert i sodomia były, według literatury orientalistycznej, preferowanymi minionymi czasami sułtana. Podobno panie z haremów były tak nienasycone, że kucharze nie podawali im niepokrojonych ogórków, bo… po prostu użyj wyobraźni, kochanie.

Teraz Wschód postrzega Zachód jako ojczyznę liberalnego społeczeństwa. Rzeczy się zmieniają. Wahadło się kołysze... Wciąż myślisz o ogórkach, prawda?

Czy geje podróżujący w Libanie są bezpieczni?

Dalsze wdrażanie francuskich praw kolonialnych oznacza, że ​​podróżowanie po Libanie zawsze będzie niosło ze sobą element ryzyka dla podróżnych LGBT+. Geje zgłaszali, że przeszukiwano ich telefony w rutynowych punktach kontrolnych, co często kończyło się aresztowaniami i pobiciami za posiadanie aplikacji randkowych dla gejów, takich jak Grindr. Libańskie Ministerstwo Telekomunikacji zakazało Grindr z kilku libańskich sieci danych.

Są sposoby na obejście tego. Narzędzia cyfrowe, takie jak Tor, umożliwiają anonimowe przeglądanie Internetu. WhatsApp ma kompleksowe szyfrowanie wszystkich swoich wiadomości, a podstawowe zabezpieczenia cyfrowe, takie jak blokada ekranu, są niezbędne dla homoseksualnych podróżników i mieszkańców Libanu.

W Bejrucie znajdziesz tętniącą życiem scenę gejowską, ale zalecana jest dyskrecja. Polityka „bez całowania” w Posh odzwierciedla napięcie, jakie doświadczają geje w Libanie. Posh to wspaniały klub gejowski, który w weekendy zawsze jest zatłoczony, ale kierownictwo trzyma sprawy w tajemnicy, by udobruchać władze. Kultura gejowska istnieje, ale jest ukryta, jak do niedawna na Zachodzie.

To Lord Byron pisał o „marmurowych pałacach sorbetu i sodomii” w Imperium Osmańskim. Rzeczy zmieniały się wcześniej i będą się zmieniać ponownie. Ale na razie zachowaj dyskrecję, a wszystko będzie dobrze.