Od momentu otwarcia w 1891 roku Carnegie Hall jest jednym z najlepszych miejsc do występów muzycznych w Nowym Jorku i jest przełomową przestrzenią dla wielu gejowskich wykonawców. Grało tu niezliczona ilość kompozytorów LGBT+, w tym Samuel Barber, Benjamin Britten i Aaron Copland.

Pewnej legendarnej nocy w 1961 roku wystąpiła Judy Garland. Program został nagrany na jej album Judy At Carnegie Hall, arcydzieło, które posiadają prawie wszyscy geje w pewnym wieku. Stała się ostateczną ikoną gejów. Rufus Wainwright ogłosił Garland „gejowską świętą” i odtworzył jej program w 2006 roku: Rufus Does Judy at Carnegie Hall.

Carnegie Hall to główny gejowski punkt orientacyjny w Nowym Jorku. Często występuje tu chór gejów.